Жеңіс күні әр адам үшін жүрегінен орын алатын қуанышты мерекенің бірі. Бұл жеңіс бізге оңайшылықпен келмеді. Талай қазақ батырлары қиян – кескіге түсіп, соңғы демі қалғанша Отанын қорғады. Сол батыл батырлардың бірі – менің атам Әбішұлы Зарлық. Атам 1908 жылы күз айларының бірінде дүние есігін ашқан. 1932 жылы әскер қатарына алынып, асқан ептілігімен мергендік өнерін […]
Толығырақ
Қып – қызыл өрттің ішінде, алаулап от боп жанғандар, Күрсінбе қартым күрсінбе, қатары сиреп қалғандар. Қырқыншы жылдың күзінде жауынгер болып барғандар, Жаңа ғасырдың төрінде ескерткіш болған заңғарлар. (Ескерткіш алдындағы ой) Менің атам, – Джапар, апам – Қазияш елден ерен емес, қарапайым жандар. Атамның ата – бабасының туған жері Ақсуат. Қызылкесік кеңшары болған. Апам Тоғымның […]
Толығырақ
Бұл сурет менің әкемнің жалынды жігіт шағында түскен суреті. Басында алтайдың алқазыл түлкі тымағы, үстінде елтірі ішігі мен қарағайдың қабығына боялған тері шалбары, аяғында саптама етігі, бір жағынан Алтайдың азулы аязына ауыздықтатқызбайтынын айқындаса, бір жағынан қазақы сал – серіліктің жалғасын жалғап тұрғандай. Мен атам Кәмалиді көрмедім, бірақ әкемнің асыл тұлғасына қарап атамды елестеттім. Атам жүрегіне […]
Толығырақ
Үлкен үй бір көше әрі орналасқан. Атам мен әжем сонда әкемнің інісінің қолында тұратын. Әрбір кеш әкем, анам үшеуміз сол үйге баратынбыз. Өзіммен тете өскен сіңіліммен асыр салып ойнауға асығушы едім. Бірақта ойын ұзаққа созылмайтын. Себебі дастархан басында қызу әңгіме айтылып жатады, бізге ол әңгіме бір ертегі іспеттес. Сіңілім әжемнің жанына, мен атамның жанына жайғаса […]
Толығырақ
Әкемнің әкесі, менің атам Шәмшебайұлы Балтабай. Көпбалалы әке, Қазақ тілі және Қазақ әдебиетінің мұғалімі болған. Марқұм атам мен ақыл тоқтатып есейе берген шағымда дүниеден өтті. Ол кісімен әңгіме дүкен құрып, көп сырласпаппында. Бірақ аз уақыт ішінде біраз нәрсе аңғардым. Атам қатал кісі болатын. Бұрынғы аталарымыз, әкелеріміз бір ауыз сөзбен, қас қабағымен басқарған деп жатамыз ғой. […]
Толығырақ
Мен, атамды,яғни əкемнің əкесін көрген жоқпын,тек апамның айтуымен, суретінен ғана білемін. Атам,Алиманов Нұртай 1905 жылы туған. Əке-шешесі бір күнде əкесі – Əлиман, шешесі – Райыс 1910 жылы атамның 5 жасында қайтыс болады. «Жетім қозы -тасбауыр отығарда жетілер «- демекші ерте ширап, жасынан еңбекке араласады. Қазақ басына түскен ұлы нəубет ашаршылықтан кейін көмек қорын басқарып, талай […]
Толығырақ
Мен атамды көрген емеспін. Көріп үлгермедім. Мен жарық дүние есігін ашардан бірнеше жыл бұрын, алпыс жасында өмірден озыпты. Тек атамның маған жеткен, өз қолымен жазған қойын дәптерін көру, соны оқып, түйсінубұйырыпты, өзіме. Атамның аманат етіп қалдырған дүниелерін мұрасын, жиналған хаттарын, сақталған жырларын оқып отырып тамсанамын. Қарасаң көз сүйсінеді. Бейне бір белгілі қаламгер немесе ақынның күнделігінен […]
Толығырақ
Менің атамның аты Қаһарман. Ол Шығыс облысының Үржар ауданында дүниеге келіп,балалық шағын Қызыл Қазақ аулында өткізген. Абай Құнанбаевтың «Интернатта оқып жүр талай қазақ баласы» өлеңінде айтылғандай, ауылда мектеп жоқ болғандықтан мектепте интернатта тұрып оқыды. Атам спортқа жақын, футбол ойнағанды жақсы көретін. Мектепті алтын медальмен бітірген. Әскерге екі жылға Владивосток қаласына аттанған, бірақ орысша көп білмегендіктен […]
Толығырақ
Ашық аспан, бейбіт өмір. Бүгінгі ұрпақ қазіргі тәуелсіз Қазақстан елінде алаңсыз өмір кешуде. Мұндай еркіндік бақытын адамзат тарихындағы ең жойқын күресте бесіктен белі шықпай еңбекке араласып, бұғанасы бекімей қолына қару алып, қасық қаны қалғанша күрескен аға ұрпақ сыйлады. Мен атамды көрген емеспін. Әжемнің, әкемнің айтулары бойынша, атам – Игембайұлы Жомарт (шын аты Қасымжомарт) Екінші дүниежүзілік […]
Толығырақ
«Қарты бар үйдің – қазынасы бар» дейді. Осыдан 7 жыл бұрын қос бірдей байлығымыздың біреуі дүниеден озғанда қабырғамыздың қайысқаны рас. Отбасындағы жалғыз ер бала – әкемнің шынайы өксіп жылағанын сол кезде көріп ем. Әрине, ондай жанды өлімге қию оңай емес. Мен ес білгелі атамның қабақ түйгенін, ашуланып, біреуге ренжігенін, дауыс көтеріп, ұрысқанын еш көрген емеспін. […]
Толығырақ